سلام استثناا این مطلب رو خارج ازقاعده می نویسم

چندروزه دندان درد امونمو بریده بودنزدچندتاپزشک رفتم

بعدازمعاینه گفتند این دندان ازنظرفیزیکی بدجایی وبسیارمشکل است

تااینکه درمانگاه امام خمینی یه خانم دکتر گفت من برات برش میدارم

خوب ایشون درعین وقارومتانت کارشوشروع کرد من درد زیادی رومتحمل شدم

اما اون بنده خداکارشو به خوبی انجام داد.ومن ازشون تشکر میکنم.

ولی میخوام بگم که پزشکای خانم هم میتونن درحالی که  اخلاق

اسلامی ودینی رومراعات میکنن تخصصشون روهم به نحو

مطلوب دراختیارهموطنان قرار بدن.

من ازایشون تشکر میکنم نه به خاطر دندانم.

بلکه به خاطراخلاق خوب ومراعات شئون اسلامی

متشکرم خانم دکتر شیفت عصر 7اسفنددرمانگاه امام خمینی رفسنجان

تحصيلات سید علی محمد، اندك بود. او، در نوشتن مطالب به زبان فارسی و بويژه عربی، دچار اشتباهات فاحش شده او، پس از مدتی كوتاه كه به تحصيل پرداخته بود، دست از آن كشيد و در هفده سالگی، همراه دايی خويش، ميرزا سيّد علي تاجر، شغل پدر را پيشه‏ خويش ساخت. وی، حدود پنج سال در بوشهر اقامت گزيد و با داد و ستد در بندر بوشهر، زندگی خويش را مي‏گذراند.
برخی آورده‏ اند، چون وی مجذوب مسايل مذهبی بود، در پناه قيافه‏ محجوب و چهره‏ زيبا و حسن خلق و سلوك با مردم، توانست عده‏ ای را به سوی خود جلب كند

فرقه‏(بابیه) به دست ميرزا علی محمّد شيرازی، ملقب به (باب)تاسيس شد. بابیه، او را (حضرت اعلي)و  هم لقب داده‏ اند. وی فرزند سید رضای بزاز است اودر شيراز به دنيا آمد.مادر او، فاطمه بيگم نام داشت. در طفولیت، پدرش وفات كرد و او تحت حمايت عموی خود حاجی سید علی تربيت يافت.
وی تحصيلات ابتدايی را در شيراز آغاز كرد و در نوجوانی به بوشهر رفت و نزد شخصی به نام شيخ محمد كه به(شيخ عابد)شهرت داشت، به تحصيل پرداخت
شيخ عابد كه از شاگردان شيخ احمد احسايی و سید كاظم رشتی بود در بوشهر  به تعليم و تربيت و تدريس اشتغال داشت. سید علی محمد، نزد او، به خواندن و نوشتن پرداخت وكليات مطالب شيخيه را آموخت و بدين ترتيب از همان دوران، با نام رؤسای شيخیه (احسايي و رشتی) آشنا شد.

از رويدادهای مهم در فرقه‏ شيخیه پس از درگذشت سید كاظم رشتی، ادعای جانشينی وی از سوی ميرزا علی محمد شيرازی و اعلام حمايت برخی از عالمان شيخی و شاگردان سید از او بوده است. آن ادعا و اين اعلام حمايتِ نا ميمون، منشأ بسياری از انحرافات عقيدتی و كفر و ارتداد رييس گروه و ساير طرفداران وی گرديده است.

شيخیه‏ كرمان، اصول دين را چهار اصل توحيد و نبوت و امامت و ركن رابع مي‏دانند، اما شيخیه‏ آذربايجان، به شدت، منكر اعتقاد به ركن رابع هستندو اصول دين را پنج اصلِ توحيد و نبوت و معاد و عدل و امامت مي‏دانند.

شيخیه‏ كرمان و آذربايجان، در اعتقادات، خود را پيرو آرای شيخ احمد احسايی و سید كاظم رشتی مي‏دانند، اما در فروع دين و اعمال، با هم اختلاف نظر دارند. كرماني‏ها، از شيوه‏ اخباريگری پيروی مي‏كنند و به تقليد از مراجع اعتقاد ندارند، اما شيخيه‏ آذربايجان، به اجتهاد و تقليد معتقدند و از مراجع تقليد خودشان پيروی مي‏كنند.
البته، در عقايد نيز شيخیه‏ آذربايجان بر خلاف شيخیه‏ كرمان، خود نيز به اجتهاد مي‏پردازند و آرای شيخ احمد و سید كاظم را بر اساس تلقی خويش از احاديث تفسير مي‏كنند.

بزرگ اين خاندان، ميرزا محمد مامقانی معروف به حجةالاِسلام است. او، نخستين عالم و مجتهد شيخی آذربايجان است. وی، مدتی شاگرد شيخ احمد احسايی بود و از او اجازه‏ روايت و اجتهاد دريافت كرد و نماينده‏ وی در تبريز گشت.
او، همان شخصی است كه حكم تكفير و اعدام (علی محمد باب) را در تبريز صادر كرد و بدين وسيله، ضمن باطل خواندن ادعاهای يكی از شاگردان سید كاظم، برائت فرقه‏ شيخیه‏ آذربايجان از بدعت ايجاد شده به دست علی محمد باب را اعلام كرده است.

فرقه‏ (باقریه) از فرق (شيخیه)پيرو ميرزا محمد باقر خندق آبادی درچه‏ ای هستند كه بعداً به ميرزا باقر همدانی معروف شد. وی نماينده‏ حاج محمد كريم خان كرمانی در همدان بود و پس از وی دعوی جانشينی او را كرد و جنگ ميان (شيخی)و (بالاسری) را در همدان به راه انداخت.
ميرزا محمد باقر، دارای تاليفات چندی است. وی از كرمان، با ميرزا ابوتراب - از مجتهدان (شيخیه) از طايفه‏ نفيسي‏های كرمان - و عده‏ ای ديگر مهاجرت كردند و در نايين و اصفهان وهمدان، پيروانی يافتند و سلسله‏ (باقریه) را در همدان تشكيل دادند

اكثریت شيخیه‏ كرمانیه، پس از مرگ محمد خان، برادرش زين العابدين خان را به رهبری خويش برگزيدند. پس از او، ابوالقاسم خان، و سپس عبدالرضا خان به رياست شيخیه‏ كرمانیه برگزيده شدند.
عبدالرضا خان، در سال 1358 شمسی ترور شد.

طرفداران محمد كريم خان به (شيخیه‏ كرمانیه) معروف‏ند و به فرقه‏ (كريمخانیه) نيز خوانده مي‏شوند. مركز شيخیه، در زمان محمد كريم خان، كرمان بود، اما وی، مبلغانی را برای مرام شيخیه به شهرهای مختلف فرستاد.
هرچند وی، پسر خود، حاج محمد خان  را به جانشينی نصب كرد، اما بر سر جانشينی وی، پس از مرگ‏ش در سال.ق از دو جهت، اختلاف روی داد:
اوّلاً، ميان پسران‏ش، حاج رحيم خان و حاج زين العابدين خان و حاج محمد خان، بر سرِ جانشينی پدر اختلاف افتاد و علاوه بر محمد خان، رحيم خان هم مدعی نيابت پدر بود و طرفدارانی هم پيدا كرد.
ثانياً، درميان پيروان‏ش كه شايد از موروثی شدن رهبری فرقه، ناخرسند بودند، اختلاف شد.
از اين رو، انشعابات ديگری پس از مرگ حاج محمد كريم خان، در فرقه‏ شيخیه رخ داد. فرقه‏ (باقریه) از جمله‏ آن‏ها است.