1. مسيحيت كلاسيك برای متهم كردن يهوديت به قتل عيسی مسيح و همچنين فساد مالی
يهوديان در تقابلی آشكار با پيروان و آموزه های اين دين قرار گرفت، به گونه اي كه تلاش های
يهوديان مسيحی  هم نتوانست تقريب ميان اين دو ايجاد كند ، ولی
بذر چنين تقريبی را در دين مسيح به وديعت نهاد تا پس از قرن ها فترت و با جهد افراد
دیگری شكوفا شده و به ثمر نشيند . وجود اين زمينه در مسيحيت و هم چنين نياز
زمانه جهت شكل گيری نظام سرمايه داری، مسيحيت را به يهوديت نزديك ساخت، به گونه ای كه
مسيحيت در قالب مكتب صهيونيسم مسيحی لباس يهوديت بر تن كرد و به مدافع اصلی آمال
يهوديان تبديل شد. مسيحيت صهيونيسم اين گونه شكل گرفت

پيشاهزاره  تقديرگرا، با تفكری مقطع باورانه، عصر كنونی را زمانه ماقبل آخر دانسته و بر
اين باورند كه زمان كنونی مقعطی است كه در آن زمينه های ظهور مسيح و در نتيجه فرارسيدن
آخرالزمان ايجاد شده و دنيا به پایان خود نزديك است . وظيفه مؤمنان مسيحی در چنين موقعی
كمك به تحقق پيش گويی هاي كتاب مقدس است . هر كس كه خود را مؤمن مسيحی می داند
بايد در هر زمينه و به هر ميزاني كه می تواند به تحقق پيش گويی ها كمك كند . بازگشت يهوديان
به ارض موعود و همچنين جنگ مقدس آرماگدون يكی از اين پيش گويی هاست. چنين وقايعی
زمينه های تشكيل حكومت هزارساله مسيح را فراهم می كند.

به عقیده تقدیرگرایان مسیح دجال را شكست می دهد و دوره هزار ساله ای همراه با صلح و عدالت به وجود می آيد. اين بحث
آخرت شناسی يا همان  آخرالزمان ، اولين بار به وسيله یک انگلیسی به نام
داربی و در قرن نوزدهم به وجود آمد . از جمله مهم ترين كتاب هايی كه با باورهای
پيشاهزاره گرايی تقديرگرايانه نوشته شده است، می توان به انجيل اسكوفيلد اشاره كرد

اما پيش از
اين عروج، هفت سال مصيبت و رنج در كمين مؤمنان است و در اين زمان دجال (ضد مسيح )
ظهور می كند و جنگ مقدس آرماگدون آغاز می شود. در اين مقطع مسيح از ابرها به پايين می آيد

تعاليم شاخة تقديرگرايی جنبش پيشاهزاره گرايی را بايد ركن اصلي عقايد صهيونيست های
مسيحی دانست . به تعبير ديگر پيشاهزاره  تقديرگرايانه، مايه فكری مسيحيان صهيونيست را
فراهم كرده است . بر مبنای تعاليم  پيشاهزاره گرای تقديرگرا، پايان تقدير و سرنوشت
دنيای كنونی نزديك است و به دنبال آن عروج مؤمنان به بهشت به وقوع می پيوندد

پيشاهزاره باوران خود به گرو ه های مختلفی تقسيم می شوند كه مهم ترين آن ها تقديرگرايان
هستند. تقديرگرايی مكتب تفسيری انجيل است كه تاريخ مقدس را به
دوره های مشخص تقسيم مي كند و آن را تقدير الهی می داند. تقديرگرايان معتقدند كه در اين
دوره های مشخص، برنامه های گوناگونی برای نجات بشر چيده شده است كه در مراحل گوناگون،
بشر را به آخرالزمان می رساند و اين گونه پايان جهان فرا می رسد

پيشاهزاره گرایان خود به

گرو ه های مختلفی تقسيم می شوند

پسا هزاره گرايی تلفيقی از شاخه های اول و دوم است . وجه مشترك اين
گروه با نفی هزاره باوری در اين است كه مسيح به صورت فيزيكی به زمين بازنمی گردد{مسیح درکاب حضرت مهدی می آید}(ع) و اشتراك
آنان با پيشاهزاره باوران نيز در اين است كه هر دو گروه معتقدند بسیاری از پيش گويی های عهد
عتيق در روی زمين به وقوع می پيوندد. پساهزاره گراها معتقدند مباحثی كه در انجيل آمده است نه
صرفاً سمبليك و غيرواقعی اند و نه كاملاً واقعی و عينی، بلكه در مواردی سمبليك و در مواردی
 عين واقع اند.

اما نفی هزاره گرايان معتقدند كه هزار
سال، بيش تر يك استعاره است و به معنای هميشگی است و بنابراين معنايی سمبليك دار د. اين
گروه بر خلاف پيشا هزاره گرايان قلمرو خداوند را كاملاً زمينی تصور نمی كنند، بلكه آن را بيش تر
آسمانی می پندارند. به اين معنا كه شهر زمينی و شهر آسمانی هميشه از يكديگر جدا هستند. اين ايده
 كه متعلق به آگوستين قديس بود، در مقابل اعتقادات پيشاهزاره باوران است.

پيشا هزاره گرايی بر اين باور است كه حكومت هزارساله
آخرالزمان در نگاه مكتب صهيونيسم مسيحی
مسيح در پايان جهان بر روي زمين تشكيل خواهد شد،